In actie voor onderzoek!

Je weet pas wat het is, als je het zelf hebt meegemaakt... pijnlijk, frustrerend en oh zo waar. Als je nooit te maken hebt gehad met epilepsie, is het een ver van je bed show, ik snap dat. Als je vastzit in die rollercoaster en er met geen mogelijkheid uit kunt, wil je alleen maar dat het stopt. In de eerste plaats natuurlijk voor de patiënt, daarna voor de mensen daaromheen.

Die eerste (zichtbare) aanval van onze zoon Matthijs vergeet ik nooit meer… Als een aapje zat hij om zijn vaders hals geklemd. Hij maakte gekke geluidjes en staarde met lege ogen in de ruimte terwijl zijn lichaam met onzichtbare draadjes van voren naar achter werd getrokken en van links naar rechts. Geen controle. Hij was weg. Ik keek naar mijn kind en er was niets dat ik herkende. Een lege huls. Ik stond er bij en ik keek ernaar. Ik kon niets doen. Na die eerste keer ging het snel bergafwaarts. 24/7 epileptische activiteit. 24/7 angst. 24/7 werd een stukje van zijn hersenkwaliteit afgesnoept tot... hij in april 2016 kon worden geopereerd. Zijn linkerhersenhelft is 'uitgezet' en sindsdien is hij aanvalsvrij. Een wonder! Zijn toekomstperspectief ging in 6 uur tijd van kansloos naar kansrijk. En nu ruim 7,5 jaar later gaat het goed met hem, hij ontwikkelt zich weer, iets wat zonder de operatie ondenkbaar was.

Wij weten als geen ander wat de impact is van epilepsie op zowel de patiënt als de omgeving. Voor ons reden genoeg dus om ons in te zetten als ambassadeur voor deze geweldige stichting. Op 7 oktober gaan we weer met ons gezin meedoen aan de EpilepsieLoop en zoonlief zet dit jaar een tandje bij en gaat voor de 10 km. Wij hobbelen daar uiteraard liefdevol achteraan ;-)

Met de EpilepsieLoop zamelen we geld in voor meer onderzoek naar epilepsie. Zo kunnen we samen zorgen voor een beter toekomstperspectief voor mensen met epilepsie, meer dan de moeite waard lijkt me. Dus kun je iets missen? Het wordt enorm gewaardeerd!